Outcross: wat probeert ISSA bereiken?
We willen echt benadrukken dat we niet proberen het ras te veranderen. We houden van dit ras en omdat we er zo van houden, zoeken we naar strategieën om ons geliefde ras gezond de toekomst in te laten gaan. Duurzaam fokken van stabiele, mooie honden is ultieme doel. Dat brengt ons bij de volgende vraag: als we Shilohs niet willen veranderen, zal een Outcross met een totaal ander ras, ons ras dan niet verknoeien? Het antwoord is: niet echt en zeker niet voor lang!

Slechts enkele genen zijn van invloed op het uiterlijk.
Het eerste dat we ons moeten realiseren is dat maar een klein percentage van de genen van een hond te maken hebben met het uiterlijk. Een team van onderzoekers, mede begeleid door onderzoekers van Stanford University School of Medicine, Cornell Universty en the National Human Genome Research Institute, hebben ontdekt dat de genen die grootte en bouw bepalen in alle rassen, van de kleinste Chihuahua tot de grootste Ierse Wolfhond, worden bepaald door slechts een paar genetische gebieden. “We hebben ontdekt dat slechts zes of zeven locaties in het honden genoom nodig zijn om 80% van de verschillen te verklaren in hoogte en gewicht tussen de hondenrassen.” aldus Carlos Bustamante, PhD professor van Stanford. “Bij mensen wordt dit door honderden zo niet duizenden varianten bepaald.” Het hele verhaal is hier in het Engels te lezen.

De genen die dingen bepalen zoals kleur, vachttype, snuitlengte en oren, zijn ook betrekkelijk weinig in aantal als je nagaat dat er in totaal zo’n 19.000 genen in een hond zitten. Omdat het aantal genen dat het uiterlijk bepaald zo klein is en de vererving vrij simpel is, duurt het maar heel kort om weer naar het originele uiterlijk terug te keren na de Outcross. Als bewijs zie je hieronder twee extreme voorbeelden van Outcross tussen twee totaal verschillende rassen en hoe snel het originele type terugkeerde.

Het Stockard experiment.
In de vroege jaren 1900 heeft een slimme wetenschapper, genaamd Charles R. Stockard, de vererving van een aantal fysiek kenmerken van een hond vastgelegd. In die tijd was er geen enkele studie over genen, maar bestudeerde je de vererving. Als we wilden weten hoe kenmerken in dieren vererfden, dan konden we dat het beste doen door te fokken en de bevindingen te documenteren. Gelukkig deed Stockard dat! Hieronder is een van de gepubliceerde afbeeldingen. In dit experiment kruiste hij een Duitse herdershond met een Bulldog, let wel: een Bulldog!, om te zien hoe de vorm van de schedel vererft.

Het is fascinerend om te zien hoe de pup van de eerste generatie, te zie in het midden, niet op zijn ouders lijkt maar meer op een Mastiff-achtige lijkt. In de twee generatie, teruggefokt op de Duitse herdershond, lijken de pups (te zien in de onderste foto’s) alweer op herdershonden, hoewel de kleur wat valer is en de oren nog niet helemaal stevig staan. Het is duidelijk dat als er een derde generatie was gefokt, weer met een Duitse herdershond, de nakomelingen er weer als Duitse herdershonden hadden uitgezien, ook al waren ze 12,5% Bulldog.
Stockards boek, The Genetic Endocrine Basis for Differences in Form and Behavior, werd gepubliceerd in 1941 en is alleen online beschikbaar. Je kunt dat opzoeken of even kijken bij de foto’s van het werk hier op de website van: The Institute of Canine Biology

Dr. Cattanach’s Boxer-Corgi kruising: de staartloze Boxers.
Hier is een voorbeeld van meer recenter onderzoek. In de negentiger jaren, toen de discussie oplaaide over het couperen van staarten bij honden, wilde een Boxerfokker proberen een natuurlijk staartloze Boxer te fokken. Zijn naam was Dr. Bruce Cattanach en het ras dat hij daarvoor uitkoos, was de Welsh Corgi Pembroke. Geloof het of niet, maar in de tweede generatie produceerde hij een teef die vrijwel helemaal op een Boxer leek. Toen zij gedekt werd door een rasechte Boxer reu, waren haar derde generatie pups herkenbare Boxers. De vierde generatie werd ingeschreven door de UKC als zijnde Boxers en wonnen in de showring, hoewel ze 6.3% Corgi waren!
De korte versie van het verhaal over natuurlijk staartloze Boxer kun je lezen op de website van de American Boxer Club . Klik in de tekst op de links om de F1 te zien en vergelijk die met Jane, de F2 hond (die alweer op een Boxer lijkt). Zie dan hoe de volgende generatie alweer compleet op een Boxer lijkt. Als je even de tijd wilt nemen, dan kun je de werkelijke artikelen, met veel foto’s, lezen die hij geschreven heeft gedurende het onderzoek. Je kunt dat vinden op zijn: genetics and articles pagina.

Andere Outcross projecten.
Wij zijn niet de enigen die Outcross naar andere rassen nastreven om meer genetische diversiteit te krijgen voor een betere gezondheid en langere levensduur. De Noorse Lundehund dreigde uit te sterven, daarom zijn zij op dit moment bezig met een Outcross project. Noorse Lundehond De Friese Wetterhoun (waterhond) heeft onlangs besloten om een drastisch Outcross project te starten waarbij ze gebruik maken van meer dan vier verschillende Rassen, waaronder de Grote Poedel en de Labrador Retriever. Hier is hun website: Wetterhoun
The Institute of Canine Biology heeft een pagina met links naar deze Outcross projecten en ook die van de Ierse en Engelse Setters. Outcross projecten
Daarnaast is de Saarloos Wolfhond in Nederland begonnen met Outcross om diversiteit te verkrijgen. In Amerika heeft een groep toegewijde fokkers en vrienden van de Berner Sennenhond een poging gedaan om de gezondheid van hun ras te verbeteren door een Outcross project te starten. Berner Sennenhond
We hopen dat, doordat jullie dit allemaal gelezen hebben en de foto’s hebben gezien, we jullie niet alleen iets geleerd hebben, maar dat we jullie ook enthousiast hebben gemaakt! Er is zoveel mogelijk voor een gezondere toekomst voor rasechte honden door het toepassen van Outcross projecten als deze. Wij zijn trots dat we deze stap kunnen maken voor ons ras, niet als uiterste redmiddel, maar door proactief te handelen. Voorkomen van gezondheidsproblemen is volgens ons een veel betere strategie dan dingen proberen te redden wanneer het bijna te laat is.
Misschien denk je: wacht, waarom niet een Duitse herdershond als Outcross? Ze lijken op Shilohs en dat is waar ons ras uit ontstaan is toch?
Er zijn een paar redenen waarom terugfokken naar de Duitse herdershond, of een nauw daaraan verwant ras, niet ideaal is. Waarom? Dat kun je lezen op de volgende pagina. link naar waarom geen Duitse herder